Dziś rano miałem dołek. Z gatunku tych, które ci mówią „No i po co masz w ogóle wstawać, przecież to wszystko nie ma sensu…”. — Och, jak to?! Ty, psycholog!? Ty, który zajmujesz się ponoć energią? Dlaczego nie wybrałeś zadowolenia i energii? Przecież wszystko zależy od tego, co wybierzesz! Możesz to zrobić! Wybierz zadowolenie, szczęści…
Gdy zacznę pisać o niczym, wszyscy od razu to zauważą. Nie będą protestować. Po prostu ziewną i zajmą się czymś innym. Ja sam też to w końcu zauważę — poczuję znudzenie, zniechęcenie, pustkę. Żeby pisać, trzeba mieć o czym. Trzeba mieć jakiś pomysł, ideę, myśl — coś, czym chcesz się podzielić…
Opisałem to tydzień temu. Znajoma dała mi wydany własnym sumptem zbiór esejów. Nie podobały mi się. Jej teksty były kiepskie. Gdy zapytała, co myślę, skłamałem, mówiąc, że nie miałem okazji dokładnie przeczytać, ale wydaje się to ciekawe. Gdy to napisałem i opublikowałem, dostałem maila: Zastanawiam się, czy chciałabym, żeby ktoś tak potraktował mój tekst… Czyli uznał za beznadziejny…
Elitą średniowiecznych Katarów (zwanych też Albigensami) byli Perfecti (Doskonali). Najwyższy stopień wtajemniczenia, ktoś w rodzaju duchowieństwa. Bycie doskonałym zawsze jest trudne, tutaj jednak stopień trudności był wyższy niż Mount Olympus (najwyższy szczyt w naszym układzie planetarnym, na który można się wspiąć w ramach wolnego czasu…
