Pisać, czy rozmawiać ze środka wydaje się czymś trudnym. Ale wcale nie chodzi o to, by się tego uczyć. Wystarczy dać sobie szansę. Puścić. Przestać się kontrolować. Podążać za tym, co się dzieje. Wywalić scenę, wystrzelać publiczność i zacząć rozmawiać z drugim człowiekiem.
Beniamin Zader, dyrygent Bostońskiej Orkiestry Symfonicznej (wspominałem już o nim …) , przytacza anegdotę dotyczącą legendarnego zespołu Kolish Quartet, który był znany między innymi z tego, że cały swój repertuar wykonywał z pamięci – nawet niewiarygodnie skomplikowane utwory współczesne.
Gdy wyobrażasz sobie, co chcesz osiągnąć robisz tylko mały krok w stronę sukcesu. Drugi, większy, zrobisz wtedy, gdy zobaczysz, kim chcesz być dla ludzi wokół ciebie. „Sekret naszego sukcesu jest w tym, że jesteśmy ludźmi, jakimi chcemy być”. O tym, jak pewne stoisko rybne z Seattle zrobiło światową sławę.
Dzień za dniem grzęźniemy w mało ważnych drobiazgach. Zajmujemy się konkretnymi rzeczami, poświęcamy im wiele energii, szarpiemy się, skupiamy, dajemy z siebie wszystko. A jednak zapominamy o rzeczach najważniejszych. Zapominamy o tym, po co tu jesteśmy i na czym tak naprawdę nam zależy. Zapominamy, o co nam w życiu chodzi.
Nie ma, co przekonywać, jak ważna jest umiejętność odczytywania emocji innych ludzi. Chyba każdy uważa się w tym za eksperta. Ale czy naprawdę? Warto sprawdzić.